Tyle rąk, tyle ust, tyle rozstań

Luthedir Frye

Orion

elf • prostytutka • 29.12.1818 • ♫

Elf łapie za klamkę okna, a rama owego skrzypi, oznajmiając wszem i wobec kilku prostym meblom w pokoju, że zostało uchylone. Szyba jest ciut przybrudzona. Palce Oriona na niej tańczą, zbierają kurz na swe opuszki, na którego widok elf następnie zmarszczy swe czoło. Prychnie, zastanawiając się, kto pozwala, by pracował w takich warunkach – w rzeczywistości jednak nie ma nikomu za złe – strzepnie pyłek na podłogę. A następnie przejdzie do części najważniejszej swojego nocnego rytuału.
Pociąga za okno, chcąc jeszcze bardziej je rozchylić. Gwałtownie i z niespodziewaną, jak na tak subtelne ciało, siłą. Gdy nocne, chłodne powietrze tego śmierdzącego miasta uderza go w poliki, wskakuje z gracją na parapet. Opuszki pędzą przed siebie, prosto w wieczorną ciemność, chcąc posmakować sobą brudnej faktury elewacji. To nie ona jednak jest gwoździem programu. Orion unosi swe zamglone oczy i widzi, choć niewyraźnie.
Nigdzie nie uciekły, nie zniknęły i wyjątkowo nawet nie schowały się za chmurami. Nadal błyskają na głębokiej, czarnej satynie, będąc dumnymi ze swojego kształtu oraz wzorów, które wspólnie układają. Elf unosi lewą dłoń i palcem wodzi po niebie, bo w pamięci cały czas ma wyryte ich nazwy, ich linie i ścieżki, za pomocą których się łączą.
Ktoś porusza klamką, drzwi skrzypią. Orion wzdycha ciężko i zaczyna rozpinać swą i tak prześwitującą koszulę, doskonale wiedząc, że powinien był to zrobić te kilka minut temu. Zeskakuje z parapetu, zatrzaskuje za sobą okno.
— Z kim mam dzisiaj zaszczyt?
Głos jest słodki niczym szczery, złoty miód i ciągnie się pięknie, plącząc się w okolicach uszu kolejnego klienta, tak jak w umyśle elfa nadal plączą się wspomnienia o srebrnych gwiazdach.

Lubi swoich klientów. Są porządni, traktują go – o ile można tak powiedzieć – z szacunkiem, zazwyczaj wydają się inteligentnymi, a przede wszystkim zostawiają po sobie dużo pieniędzy i odurzający, ciężki zapach wody kolońskiej przemieszany ze smrodem cygar, idealnie klejącym się do pościeli.
I choć za tym odorem nie przepada, to już od dawna nauczył się wywabiać go z kołdry.
Lubi swoich klientów, bo ich twarze zmywają się w jedną. Nie potrafi ich zapamiętać, a może po prostu się nie stara, przed zamglonymi chorobą oczami widząc jedynie miękkie rysy, a nie konkretne linie. Tak jest łatwiej, bo gdy szepczą do spiczastych uszów o swej dozgonnej miłości, to nie łączy ich słów z konkretnymi postaciami – są bezkształtną masą zostawiającą pieniądze i czasami całującą tuż za płatkiem ucha jednego z pracowników domu rozkoszy. Tak jest lepiej.
Klienci go lubią, bo wiedzą, że jest dyskretny. Wysłuchuje z cierpliwością i, gdy nie jest proszony o rady, choć i zdarza się odwrotnie, nie szepcze nawet słowa. Czasami jedynie pokiwa głową, zmruży powieki i uniesie dłoń w pocieszającym geście do cudzego polika. Nie muszą przecież wiedzieć, że o większości z ich sekretów następnego dnia dowiedzą się pozostali pracownicy przybytku.

Klienci go lubią. Jest inteligentny, zna się na matematyce, literaturze. I choć ci, którzy dopytują się z podekscytowaniem, skąd tyle wie, nigdy nie uzyskują odpowiedzi lub zbywani są zbyt wymijającymi słowami, to nigdy nie mają mu tego za złe. Najważniejsze, że czasami pomaga im z rozliczeniem rachunków.
Najważniejsze, że tak ładnie leży w dłoniach.

pogorszający się wzrok zawdzięcza wypadkowi z cyprnaitem w 1835 | hebanowe włosy, kiedyś błękitne spojrzenie | ciało zawsze przyozdobione biżuterią | pracownik domu rozkoszy, aktualnie należącego do Loretty Randall, od 1839 | szanowany przez innych pracowników, nigdy nieodmawiający im pomocy | doskonała wiedza niewiadomego pochodzenia na temat nieboskłonu | umiejętność śpiewania i grania na pianinie | zgorzkniałość i realistyczne podejście do świata | religijność jedyną ostoją dla zmęczonego, zmętniałego niczym elfie ślepia, umysłu

Art na wizerunku Oriona autorstwa @za_ra_h. W tytule Wołanie Eurydyki Janusza Kofty, pod nutką znajduje się interpretacja Katarzyny Groniec. A ja standardowo – witam się z moim niebinarnym elfem, zapraszam do wąteczków. MG może grzebać w orionowych wątkach. Oriona można używać w swoich opowiadaniach po wcześniejszej konsultacji.